Graancirkels

Wat hebben graancirkels ons te zeggen?

Het fenomeen graancirkels ontstond eind jaren zeventig na de ontdekking van perfect ronde cirkels in de korenvelden van het graafschap Wiltshire in Zuid-Engeland. De halmen in deze cirkels waren plat tegen de grond gedrukt. Het gewas bleef gewoon doorgroeien ondanks het feit dat het leek alsof er een enorme druk op was uitgeoefend. Het vreemdste was dat geen van de halmen was geknakt. In de loop der jaren zijn er duizenden analyses van graan en zand uit graancirkels in laboratoria gemaakt. De resultaten tonen aan dat een intense hitte de cellen doet opzwellen en het graan buigen.
Graancirkels zijn geometrische, niet-geometrische, of (ogenschijnlijke) willekeurige figuren in gewassen of vegetatie. Ze komen voor in de vorm van één simpele cirkel tot meerdere cirkels, tot zelfs zeer uitgebreide en complexe figuren. De afmeting van een graancirkel kan bij simpele cirkels slechts een enkele meter bedragen. Maar de zeer uitgebreide en complexe figuren kunnen meerdere voetbalvelden groot zijn.

Waar en wanneer worden er graancirkels gevonden?

Graancirkels komen wereldwijd voor. De grootste concentratie is te vinden in Engeland in de omgeving van Stonehenge en Avebury. Graancirkels kunnen in principe op ieder moment ontstaan, het gehele jaar door. Toch worden de meeste formaties gevonden in de periode van april tot en met september. Dan staan er gewassen op de velden waarin de geometrische patronen het beste zichtbaar zijn. De meeste graancirkels kunnen onmogelijk door mensen zijn gemaakt. Er is sprake van een onbekende energie. Elke graancirkel heeft zijn eigen betekenis.
Op 7 juli 1996 ontstond op klaarlichte dag een formatie van ruim 150 cirkels bij Stonehenge, Engeland. Volgens de boer was er ‘s ochtend niets te bekennen in het veld. Piloten die ‘s middags om half zes over Stonehenge vlogen, zagen geen formatie liggen. Toen zij ruim een half uur later terugvlogen lag de graancirkel in het veld. Het bleek de Fibonacci spiraal te zijn.

Een paar dagen later stond ik in deze graancirkel, het was mijn eerste graancirkelervaring. Daarna heb ik nog heel veel graancirkels bezocht omdat ik in 1997 en 1998 in deze omgeving heb gewoond. Dit was voor mij een hele bijzondere tijd. Nu volgen aantekeningen uit mijn dagboek op 11 mei 1997, de dag dat ik de Kabbala ontdekte:

Kabbalah – de Levensboom

Het is verschrikkelijk weer, een goede dag om met de auto op stap te gaan. Ik ga naar Barbury Castle en loop tegen de wind in op de wallen van het fort. Het is een gevecht om staande te blijven. Plotseling zie ik beneden me in het koolzaadveld een graancirkel liggen! Ik kan mij ogen niet geloven. Als ik verder kijk zie ik er nog een in een veld verderop, dat kan ik niet goed zien. Zo snel als ik kan loop ik er naar toe. Onderweg vertelt iemand mij dat de tweede cirkel de Levensboom van de Kabbalah is! Ik heb het gevoel geleid te worden. De graancirkel is moeilijk te vinden, het koolzaad is erg hoog. De eerste cirkel raakt me diep, In het midden voel ik een zon, met daaromheen stralen, een soort ster, maar dat is het niet. Dan begint het te regenen, ik wordt kletsnat. Het water staat tot de rand van mijn laarzen, maar dat deert me niet.
Ik ga op weg naar de tweede cirkel. Ik ben helemaal alleen. Ja, het is de Levensboom! Een diepe blijdschap borrelt van binnen uit omhoog. Heel bewust maak ik contact met de hele Levensboom. Dit doe ik door heel bewust de 10 Sefiroth en de 32 Inwijdingspaden te lopen en te voelen wat ik in elke Sefira en op elk Pad ervaar. Ik knal bijna uit mijn lichaam van blijdschap en herkenning.
Ondertussen is het gaan stortregenen en ben ik tot op mijn huid kleddernat geworden. Op de terugweg zing ik het hoogste lied in de auto en rij nog even langs The Barge Inn te Alton Barnes. Daar zie ik dat de eerste graancirkel een zon is met 6 halve manen er omheen. Wat een bijzondere dag. Voldaan ga ik naar huis.