Qumran

De ontdekking van de Dode Zeerollen en de Nag Hammadi geschriften

De twintigste eeuw was getuige van de ontdekking van de handschriften die werden gevonden bij Nag Hammadi (1945) in Egypte en de Dode-Zeerollen (1947), gevonden in de grotten van Khirbet Qumran, aan de westelijke Jordaanoever, dicht bij de Dode Zee. Deze handschriften onthullen ons veel over het joods-christelijke geloof en zijn oorsprong. Het is materiaal uit de decennia die voorafgingen aan de periode waarin Jezus en Johannes de Doper predikten.
De waarde van deze teksten is dat zij ons helpen om inzicht te krijgen in het zich ontwikkelende Christendom.

De Kabbala bestond al lang voor Jezus en is de bron van spiritualiteit op Aarde. Het is de wijsheid die de spirituele en fysieke wetten achter de werkelijkheid onthult. Als we blij, gelukkig of tevreden zijn staan we in contact met deze onzichtbare wereld. Dit is de wereld van het Licht!

De vroegste christenen zagen God niet als een persoon, maar als ultieme kracht. God was in hun ogen en beleven het begin en het einde tegelijk, de Bron van Zijn. Alles is uit en door God. Dus ook de mens. God is de Goede en God is Liefde. En Hij/Zij is te kennen door jezelf te leren kennen.

Het Thomas-evangelie is een van de 52 teksten uit de Nag Hammadi geschriften. Jezus treedt hierin op als mens en mystiek leraar. Hij vraagt aan ons om op zoek te gaan naar onze ‘innerlijke kennis’. Dit is de kennis van het hart, het innerlijke weten van de liefde. Het is een zoektocht naar onze innerlijke waarheid, die verbonden is met de Bron van Zijn.

Het Midden Oosten is ook de bakermat van het Soefisme, de mystieke tak van de Islam. Het Universele Soefisme brengt een boodschap van harmonie, liefde en schoonheid. Dit beperkt zich niet tot één religie, maar omarmt alle wereldreligies.